Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Αεράκης: Ο Χριστός είναι Σωτήρας, δεν είναι οδοστρωτήρας ...

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Ομιλία με θέμα: «Λόγος και Γραφή: Λόγος αντιλεγόμενος», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Αεράκης, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου. Η ομιλία δόθηκε στο πλαίσιο του τρίμηνου προγράμματος καθημερινών δράσεων και εκδηλώσεων «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» που οργανώνει ο Ιερός Ναός και θα ολοκληρωθεί στις 31 Δεκεμβρίου.

Της ομιλίας προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Παναγία την Βηματάρισσα.

Στο γεγονός της Υπαπαντής αναφέρθηκε ο ομιλητής. Και όπως περιέγραψε χαρακτηριστικά, όταν ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος πήρε στην αγκαλιά του το θείο βρέφος, η Παλαιά Διαθήκη υποδέχεται την Καινή Διαθήκη. Ο Παλαιός των ημερών, στα χέρια του Πρεσβύτη Συμεών. Ο Ιερέας Συμεών υποδέχεται τον μοναδικό Αρχιερέα Χριστό.

Ακολούθως, ο π. Δανιήλ αναφέρθηκε στα λόγια που απηύθυνε ο Πρεσβύτης προς την Παναγία όπου, δείχνοντας το θείο βρέφος, Της είπε ότι Αυτός βρίσκεται και θα είναι μέσα στους αιώνες, «εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον».

Άλλοι θα τον βλέπουν και θα τον θαυμάζουν και θα ανίστανται και θα σώζονται. Και άλλοι θα βλέπουν το πρόσωπο Του και θα πέφτουν και θα τσακίζονται.

Γιατί λοιπόν ο Χριστός είναι «σημείον αντιλεγόμενον»; Πάνω σε αυτό ανέπτυξε ο π. Δανιήλ στη συνέχεια, την ομιλία του.

Ο Χριστός δεν σώζει όλους τους ανθρώπους, είπε χαρακτηριστικά. Γιατί άραγε;

«Διότι ο Χριστός είναι σωτήρας, αλλά δεν είναι οδοστρωτήρας. Δεν ισοπεδώνει τους ανθρώπους, δεν ισοπεδώνει την ελευθερία του ανθρώπου. Η ελευθερία του ανθρώπου, είναι δώρο του Θεού. Αλλά αυτή η ελευθερία είναι και πτήση προς τα πάνω και πτώση προς τα κάτω.»

Ο Χριστός που είναι παντοδύναμος, συνέχισε ο π. Δανιήλ, δύο πράγματα δεν μπορεί να κάνει. Δεν μπορεί να αμαρτήσει και δεν μπορεί να δώσει μια κλωτσιά στην πόρτα της ελευθερίας και να τη σπάσει και να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να δεχθούν τον Λόγο Του.

Ο Λόγος, για να γίνει σωτηρία, χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις: αποδοχή, υποδοχή και εφαρμογή.

Αποδοχή σημαίνει πίστη ενώ, για να έχουμε υποδοχή, ο Λόγος από το νου πάει στην καρδιά. Από την πίστη γίνεται αγάπη. Και σχετικά με την εφαρμογή, αναρωτήθηκε: αυτιά έχουμε, ακοή έχουμε για τον Λόγο του Θεού; Κι αν έχουμε ακοή, υπακοή έχουμε; Περιγράφοντας έτσι τις προϋποθέσεις της εφαρμογής.

Γιατί τότε λοιπόν ο Πρεσβύτης μίλησε για σημείον αντιλεγόμενον; Όπως τόνισε με έμφαση ο ομιλητής, τον Χριστό ή θα τον δεχθούμε ή θα τον απορρίψουμε. Φταίει ο Χριστός γι’ αυτό;

«Γι’ άλλους ο Χριστός είναι η μεγάλη αγάπη, γι’ άλλους είναι το μίσος. Άλλοι τον προσκυνάνε κι άλλοι τον βρίζουν. Κι ο Ιούδας άκουσε τον ίδιο λόγο που άκουσε κι ο Απόστολος Πέτρος. Εκείνος όμως κρεμάστηκε και χάθηκε. Ενώ ο Πέτρος έκλαψε για την πτώση του κι έγινε ο κορυφαίος Απόστολος.»

Για τους πιστούς ο Χριστός είναι διάλογος. Για τους απίστους είναι αντίλογος. Για τους Χριστιανούς ο Λόγος είναι ομολογία και απολογία. Για τους απίστους όμως ο Λόγος είναι αντιλογία.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο π. Δανιήλ ανέφερε ότι ο Λόγος του Θεού απευθύνεται και στις μέρες μας. Είναι ο Λόγος της αλήθειας, είναι ο Λόγος ο αιώνιος, ο Λόγος ο αλάθητος.

Αλλά, όπως συμπλήρωσε καταλήγοντας, δεν συμφέρει τους ανθρώπους ο Χριστός. Χριστός σημαίνει αγάπη, σημαίνει αγκάλιασμα, κοινωνία, εντιμότητα, καθαρότητα. Κι όλα αυτά δεν συμφέρουν αυτούς που θέλουν μια διεφθαρμένη κοινωνία.