Διαχρονικά μηνύματα από την < Οδύσσεια Ομήρου >

Όταν ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη, η μέγιστη επιθυμία του ήταν να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του είχαν κλέψει. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατήρησε την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος από την θεά Αθηνά σε ζητιάνο, πήγε στο παλάτι του έτσι ώστε να αποκτήσει εικόνα της επικρατούσας κατάστασης και να λάβει την απαραίτητη πληροφόρηση, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.

Γιατί αυτό που τον ενδιέφερε πρώτιστα, ήταν η επίτευξη του βασικού Στόχου και όχι η αψυχολόγητη αντίδραση, η έκρηξη οργής και η άσκοπη και άκαιρη αντιπαράθεση και σύγκρουση. Όταν όμως έφτασε η πολυπόθητη ώρα που είχε πλέον εγκλωβίσει όλους τους μνηστήρες ανέμελους, απροετοίμαστους και άοπλους στην κεντρική αίθουσα του παλατιού, τότε μόνον αποκαλύφθηκε ενώπιον τους και ήταν - για κακή τους τύχη - ετοιμοπόλεμος και αρματωμένος. Τότε εξέφρασε την Οργή του και δεν έδειξε καθόλου Οίκτο, γιατί ο Κόσμος που του είχαν στερήσει ήταν το Βιός του, που είχε δημιουργήσει με τον δικό του κόπο και Ιδρώτα. Ήταν η Πατρίδα του που οι τυχοδιώκτες και καιροσκόποι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν ατιμάζοντας την ευνόητη και παραδοσιακή φιλοξενία που τους παρείχε ο οίκος του.

Ο πρώτος και ισχυρότερος αντίπαλός του - όχι τυχαία ασφαλώς - ήταν 1) ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Ο Αντίνοος είναι παράλληλα η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, δηλαδή η μέθοδος που χρησιμοποιεί διαχρονικά η εκάστοτε Μοναρχική ή Ολιγαρχική εξουσία παραποιώντας και αλλοιώνοντας την πραγματικότητα έτσι ώστε να μην έχουμε καθαρή Αντίληψη και κατά αυτόν τον τρόπο να μας ελέγχουν με μεγαλύτερη ευκολία (ένα απτό παράδειγμα αποτελεί η κεκαλυμμένη ή φανερή προπαγάνδα που εφαρμόζουν συστηματικά τα διάφορα γνωστά ΜΜΕ).
Η έλλειψη γνώσης και αντίληψης είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και την δουλεία του ανθρώπου. Όσο θα παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο < σκοτεινό σπήλαιο του Πλάτωνα > (ή με σύγχρονους όρους στο "Matrix"), δηλαδή στην ψευδαίσθηση του κόσμου μας, είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε σκλάβοι και δούλοι της κάθε σκοταδιστικής και φασιστικής άρχουσας εξουσίας.

2) Ο επόμενος ήταν ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ, αυτός δηλαδή που μάχεται με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο - χωρίς ηθική και αξίες - προ κειμένου να πετύχει τον στόχο του... ο δεινός και αδίστακτος που πατά επί πτωμάτων για να πετύχει την ματαιοδοξία του.

3) Ο ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ, αυτός που διαστρεβλώνει, παραποιεί, παρακάμπτει τον Νόμο και την Τάξη της κοινωνίας των ανθρώπων αλλά και της ίδιας της Δημιουργίας Του Θεού, της φύσης.

4) Ο ΑΓΕΛΑΟΣ, αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές, που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενο όχλο. Ο Λαοπλάνος, ο Υποκριτής και Ψεύτης, ο Δολοπλόκος, ο Δημαγωγός...

Όμως θα πρέπει να αναλογισθούμε ότι οι εχθροί (μνηστήρες) που αναφέρονται στην Οδύσσεια δεν είναι μόνον εξωτερικοί αλλά και εσωτερικοί. Πρώτα θα πρέπει να νικήσουμε την δική μας ΑντιΝόηση. Πρώτα θα πρέπει να υποτάξουμε τον εσωτερικό μας ΕυρύΜαχο, αλλά ούτε και να είμαστε ΑμφίΝομοι ή ΑγέΛαοι...


Με Αυτοκριτική, Μελέτη, Θέληση, Αποφασιστικότητα, Συσπείρωση και με την βοήθεια της ομοούσιας Αγίας Τριάδας, μπορούμε να τα καταφέρουμε !!

*Τροποποιημένο κείμενο από το εξαιρετικό βιβλίο της κυρίας Ιουλίας Πιτσούλη, <Μυστική Οδύσσεια>, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Πηγή: enomeno-elliniko-ethnos.webnode.gr